föstudagur, 29. ágúst 2008

Morfeus okkar Stefánsson

Það eru mörg ár síðan Ólafur Stefánsson vann hug og hjörtu landsmanna með handknattleiksafrekum sínum en smátt og smátt hefur handknattleikshetjan farið að falla í skuggann á Ólafi sjálfum, persónunni, eða að minnsta kosti hjá mér.

Ég man eftir því þegar hann fór fyrst að láta til sín taka í landsliðinu, feiminn strákur sem fór snemma að vekja athygli fyrir að stunda jóga samhliða handboltanum og veita liðsfélögum sínum mikla andlega hvatningu. Heimsspekileg ummæli Ólafs í Peking hafa vakið athygli víða um heim og ég verð að viðurkenna að þrátt fyrir handboltaáhugann er ég mun spenntari fyrir því að sjá hvaða skref hann tekur næst í heimspekinni heldur en hvert hann stefnir í handboltanum.

Ég rakst á mjög áhugavert viðtal sem tekið var við Ólaf rétt fyrir EM í handbolta í febrúar 2006, þar talar hann um áhuga sinn á heimsspeki, forgangsröðun í lífinu og viðhorf sitt til lífsins.

Hann segir meðal annars frá kenningu sem hann aðhyllist og segir hjálpa sér til að takast á við lífið og bjóða örlögunum byrginn en hún gengur út á að líkja lífinu við listaverk eins og hér segir:

Samkvæmt henni ert þú að mála flott verk sem verður ekki tilbúið fyrr en þú deyrð. Þá er bara að sletta á það sem flestum litum, sumir eru dökkir, aðrir eru litir sorgarinnar og enn aðrir litir eru frábærir. Svo er bara að reyna að búa til ,,harmóníu” úr þessu öllu, vinna eins vel úr hverjum lit og hægt er og gera þetta sem fallegast. Það er ekki hægt ef þú aðhyllist hamingjuhugsjónina. Þá reynir þú að stroka yfir liti sem gætu valdið þér óþægindum og segir: ,,Heyrðu, þessi litur! Ég veit ekki alveg hvort hann gerir mig hamingjusaman, ég veit ekki hvort að ég þori að takast á við eða prófa þetta,” segir hann með áherslu og heldur áfram. ,,Listaverkalíkingin byggir á því að taka óhamingjuna inn sem hluta af verkinu jafnt sem hamingjuna og gera litríkt, fallegt listaverk sem er bara þú í staðinn fyrir að fara alltaf milliveginn og passa upp á að styggja engan og taka aldrei sénsa.”


Ég held það sé mikið til í þessu, að við finnum ekki hamingjuna ef við leitum hennar of stíft, eins og þegar við finnum ekki það sem er of augljóst - beint fyrir framan nefið á manni. Hamingjan er val en ekki áfangastaður og um hana hafa utankomandi aðstæður og verkefni lítið að segja. Fegurð lífsins er að finna í öllu litrófi heimsins, án þess og allra andstæðna hans væri þessi veröld heldur bragðdauf. Þegar ég lít til baka yfir það sem af er æfi minnar þá eru það ekki endilega björtu og tæru litirnir sem marka vörður, heldur hefur mótlætið engu að síður aukið á fegurð hennar og gert mig að þeirri litríku manneskju sem ég er í dag :)

Ég efast ekki um að viðhorf Óla til lífsins og trú hafi fleyt strákunum langleiðina að silfrinu sem þeir unnu svo sannarlega til.

Ólafur sagði í viðtali eftir undanúrslitaleikinn við Spánverja á dögunum að honum liði eins og hann væri Morfeus, draumasmiðurinn sjálfur, að draumur hans um að standa á palli á Ólympíuleikum með medalíu um háls væri orðinn að veruleika en að enn væri ekki alveg útséð um litinn.

Honum tókst það, tilraunin heppnaðist, hann kenndi strákunum að öll höfum við hæfileikann til að vera draumasmiðir í eigin lífi, hann fékk þá til að trúa á drauminn, gera allt hvað þeir gátu til að láta hann rætast og treysta svo lífinu til að leiða þá að markmiðinu.

Markmiðið já, var það kannski eini veiki hlekkurinn í tilrauninni? var markmiðið medalía eða var það gull? Þeir mættu nú kannski vera aðeins gráðugari næst og gæta þess að þeir sjái medalíuna fyrir sér í lit, í gulli ;)

föstudagur, 22. ágúst 2008

Tvö á torgi á Menningarnótt


Dúettinn “Við tvö” syngur og flytur á gítar þjóðlög í bland við angurvær íslensk dægurlög. Dagskráin spannar allt frá dulmögnuðum tregasöngvum til ylhýrra ástarlaga. Lögin verða kynnt og sett í sögulegt samhengi og þar sem atriðið er flutt við minnisvarða Bríetar Bjarnhéðinsdóttur verður kvennasagan og sjónarhorn kvenna aldrei langt undan.


Ég hlakka til að sjá ykkur,
Guðrún Birna le Sage ;)

föstudagur, 15. ágúst 2008

Valdið er okkar!

Úff!
Já þetta eru nú meiri skrípalætin í borgarstjórn Reykjavíkur, maður er eiginlega orðlaus, Hanna Birna segir í Kastljósi nú áðan að samstarfið hafi verið styrt frá upphafi og vekur það spurningar hjá mér um gáfur og hæfni hennar og félaga til að taka ákvarðanir yfir höfðu.

Mér er það minnisstætt þegar ég stóð í ráðhúsinu, fyrir rúmu hálfu ári, í miðjum kór sem kallaði endurtekið "hættið við, hættið við" og gerði allt hvað hann gat til að benda kjörnum fulltrúum á að þetta samstarf tefldi hagsmunum þeirra/borgarbúa í tvísýnu - meirihlutinn hékk á einum manni sem brennt hafði allar brýr sér að baki og stóð sem eyland í eigin flokki.

Eina glóran í þessum leik var eiginhagsmunapot á kostnað réttaröryggis og vinnufriðs í borginni - lýðræðinu var traðkað niður í svaðið!

En svo er sagan að endurtaka sig... hvað getur maður nú sagt?

Hér er ályktun sem við í stjórn Hallveigar - ungum jafnaðarmönnum í Reykjavík sendum frá okkur í dag:


Hallveig hafnar Bakdyradúett.

Hallveig – ungir jafnaðarmenn í Reykjavík, hafnar nýjum meirihluta Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks í borginni og veit að Reykvíkingar eru sama sinnis. Enn einu sinni á kjörtímabilinu er búið að misbjóða lýðræðinu og borgarbúum. Í síðustu kosningum fengu þessir flokkar aðeins um 48% atkvæða. Nú mælast þeir með innan við 29% fylgi. Að auki hefur hin upphaflega forystusveit beggja flokka tvístrast, en tveir efstu menn úr prófkjöri Framsóknarflokksins hafa yfirgefið borgarmálin og borgarstjórnarflokkur Sjálfstæðisflokksins getur ekki stjórnað sjálfum sér, hvað þá borginni.

Verðandi formaður borgarráðs, Óskar Bergsson, hefur nú innan við tvö prósent borgarbúa á bak við sig. Hallveig vill rifja upp að hann á sér sögu sem pólitíkus eigin valda frekar en fólksins. Hann sat beggja vegna borðsins fyrr á kjörtímabilinu, sem formaður framkvæmdaráðs og á sama tíma sem fulltrúi Faxaflóahafna í hagsmunagæslu gagnvart sjálfum sér. Óskar er nú ábyrgur fyrir því að hafa hundsað möguleikann á öflugri borgarstjórn Tjarnarkvartettsins sem nýtur mikils trausts borgarbúa.

Ábyrgðarhluti Sjálfstæðisflokks er ekki minni en hann myndar nú á ný meirihluta eftir viðræður við einn mann, án þess að hirða um hvort hann hafi stuðning næsta varamanns síns. Það gerir að verkum að meirihlutinn er engu traustari en sá sem féll.

Hallveig leggur til við Alþingismenn að þeir íhugi alvarlega að grípa til þess örþrifaráðs þegar þingið kemur saman í september, að setja bráðabirgðalög svo kjósa megi aftur í borginni.


Þessi ályktun er engan veginn tæmandi yfir það sem mér liggur á hjarta. En eftir því sem atburðarrás síðust daga og síðasta árs síast betur inn þeim mun minni tilgang sé ég í því að velta vöngum yfir síendurtekinni valdníðslu og yfirgangi sitjandi fulltrúa í borginni - þau láta ekki segjast - taka ekki þátt í samræðu við umheiminn.

Reykvíkingar, það er kominn tími til að snúa vörn í sókn!

Rísum upp úr svaðinu og krefjumst þess að fá að kjósa á ný!

Munið að valdið er ekki þeirra heldur frá okkur komið, við erum uppspretta valdsins, valdið er fengið að láni til að vinna að okkar hag.

fimmtudagur, 14. ágúst 2008

Valdið til fólksins - blásum til kosninga!

Ég hef fengið mig full sadda á lýðskruminu í borginni, ég sé enga aðra lausn en nýjar kosningar - ekki einu sinni Tjarnarkvartettinn góða ég vil valdið aftur til fólksins í borginni!

Ég er búin að gefa upp vonina að nokkur nái til sitjandi borgarstjórnar eða að hún nái sönsum í bráð. Því þarf að beina spjótunum að alþingi, krefjast þess að þegar í stað verði sett bráðabirgðarlög til breytingar á kosningalögum til sveitastjóna sem færa valdið aftur í hendur uppsprettu þess og gera Reykvíkingum kleift að efna til nýrra kosninga í borginni.

Lýðræðið fótum troðið
Sá meirihluti sem nú tekur við er fjórði meirihlutinn sem myndaður er á þessu
kjörtímabili og er það þó ekki nema hálfnað, það sér hver maður að hver sem lendingin verður þá verður staðan áfram brothætt, eina lausnin er að efna til nýrra kosninga og leyfa Reykvíkingum að meta hver sé enn þess verðugur að fara með vald þeirra.

Lýðræðið hefur verið fótum troðið og hagur borgarbúa hefur æ ofan í æ vikið fyrir sérhagsmunaplotti sem endurspeglast í rifrildum um stóla og völd. Athyglisvert er að nú í vetur hafa 3 af 5 kjörnum oddvitum flúið af hólmi eftir að hafa verið vændir um að fara illa með það vald sem þeim var treyst fyrir, oddvitar xD og xB sem mynduðu fyrsta meirihlutann og svo nú síðast Ólafur F. fráfarandi borgarstjóri Reykjavíkur.

Þetta þýðir að þeir oddvitar sem standa fyrir stólahrókeringunum nú hafa ekki einu sinni umboð kjósenda sinna til að leiða sína lista. Það hlýtur því að blasa við að
grundvöllur valdsins er hruninn, grunnuppspretta valdsins eru íbúar Reykjavíkur, ef við ætlum að halda þeim titli að kallast lýðræðisríkið þá er varla hjá því komist að efna til nýrra kosninga.

Allt þetta mál endurspeglar algjört virðingaleysi fyrir Reykjvíkingum og
sveitastjórnarstiginu í heild. Það má vera að starf borgarfulltrúa hafi hér á árum áður talist léttvægt og nánast hobbý veltengdra manna en nú eru breyttir tímar. Ríkið hefur flutt hvern málaflokkinn á fætur öðrum yfir til sveitastjórna á síðust árum og áratugum, veigamiklir málaflokkar er halda uppi grunnstoðum þjóðfélagsins og halda utan um nær alla nærþjónustu fólksins í landinu. Sveitastjórnarstigið hefur því heldur betur vaxið sem og mikilivægi hlutverks borgarfulltrúa og borgarstjórnar í lífi og starfi landsmanna.

Alþingi þarf að bregðast við
Það skýtur því skökku við að alþingi beri ekki meiri virðingu fyrir þessu stigi en svo að ekki eru varnaglar til að bregðast við lýðskrumi líkt og átt hefur sér stað í Reykjavík í vetur og hefur ekki séð tilefni til þess að vernda íbúa þessa lands fyrir ofríki valdsjúkra sérhagsmunaseggja líkt og nú stjórna borginni.

Enn annað dæmi um þetta virðingarleysi er að fjöldi borgarfulltrúa hefur staðið í stað í yfir hálfa öld þrátt fyrir að tilfærslur verkefna til sveitastjórna og fjölgun íbúa hafi í för með sér margföldun verkefna.

Borgarmálin í Reykjavík smámál?
Svo láta menn eins og það sé smámál að Reykjavík sé í algjörri stöðnun og fljóti um stjórnlaus svo mánuðum skiptir og enginn vinnufriður ríki á einum stærsta vinnustað
landsins. Það vill svo til að Reykjavík er ekkert venjuleg borg, það vill svo til að í henni búa 1/3 hluti þjóðarinnar svo stjórnleysi í borginni þýðir ekkert annað en stjórnleysi á Íslandi. Ef nú er ekki tilefni til að bregðast við í flýti með setningu bráðabirgðalaga þá veit ég ekki hvenær tilefni ætti að vera til þess.
Það liggur á að koma lýðræðinu og íbúum þessa lands til varnar!

Sýnum lýðræðinu virðingu, björgum réttarörygginu og kjósum á ný í
Reykjavík!!

miðvikudagur, 20. febrúar 2008

Jafnrétti kynjanna og hagvöxtur

Kjör hinna svonefndu "kvennastétta" eru vaxandi vandamál í samfélagi
okkar. Erfitt hefur verið að manna helstu nærþjónustu eins og leikskóla,
skóla, frístundaheimili, elliheimili og spítalana og eru lág laun þar
stærsti orsakavaldurinn. Mikill flótti hefur verið úr þessum stéttum
síðustu misseri og vandinn virðist því aðeins fara vaxandi.

Okkur hefur ef til vill hætt til að líta á kjarabaráttu þessara stétta sem
einkamál einstakra launþega, þeir sem hafa orðið fyrir barðinu á
manneklunni á eigin skinni hafa þó margir gert sér grein fyrir að þetta er
mál sem varðar okkur öll og risið upp og látið í sér heyra.

Það sem vill oft gleymast í opinberri umræðu um laun og kjör þessara
stétta er að þetta er ekki einkamál launamanna og þeirra sem verða fyrir
beinum áhrifum manneklunnar heldur er þessi velferðarþjónusta grunndvöllur
hagvaxtar og þess blómlega atvinnulífs sem við höfum búið við hér á landi
í seinni tíð.

Velferðarþjónusta eins og leikskólar og elliheimili leystu konur undan
viðjum ólaunaðra umönnunarstarfa og gerðu þeim kleift að hefja innreið
sína inná vinnumarkað sem og raun varð. Hagvöxtur síðustu áratuga er því
mikið til atvinnuþátttöku kvenna að þakka sem er jú mest í heimi hér á
landi svo ekki sé talað um að barnsfæðingar eru hér fleiri en annarsstaða
í vestrænum heimi sem gerir það að verkum að aldurspíramýdinn breytist því
hægar hér.

Í kvöld ætla tvær frábærar konur að ræða áhrif mannekluvandans á jafnrétti
annars vegar og hagvöxt hins vegar, þessi sjónarmið gætu virst ólík við
fyrstu sýn en eru nátengd þegar betur er að gáð. Á þessum miðvikudagsfundum á Hallveigarstíg skapast oft skemmtilegar umræður að framsögum loknum og það væri gaman að fá hressilegar umræður í kvöld um mögulegar lausnir til að mæta þessum vanda.

Hlakka til að sjá sem flesta í kvöld :)

fimmtudagur, 31. janúar 2008

Persepolis


Ég sá æðislega mynd í gær, Persepolis, mæli með henni en síðustu sýningar eru á franskri kvikmyndahátíð í Háskólabíó í kvöld.

Ég man ekki eftir að hafa farið á teiknimynd fyrir fullorðna áður, virkilega skemmtilegt form, mér finnst sagan verður sterkari því hún verður meira aðalatriði og maður lifir sig ef eitthvað er meira inní myndina. Kannski er það eins og með bókina, það er oft betra þegar eitthvað er skilið eftir fyrir ímyndunaraflið en líka það að þetta form býður uppá að farið sé hraðar yfir sögu og mögulegt að sýna hlutina á beinskeittari hátt en ella.

Það er t.d. æðislegt að sjá hvernig ástin er myndgerð í myndinni, hún verður ástfangin, þau svífa um á blómabeði bókstaflega, það styrnir af fallegum elskhuganum og allt gengur eins og í draumi. En svo eftir að hann heldur framhjá henni fer hún yfir sömu sögu aftur í huganum, þá er elskhuginn hrikalega ljótur, andfúll, klaufalegur, allt er hálf vandræðanlegt og þau passa bara ekki saman, hún bókstaflega ælir þegar hún les það sem hann skrifar osfrv. hrikalega kómískt.

Já, svona er þetta, ástin er blind og biturleikinn sviptir hulunni frá augum okkar og bætir um betur af svörtu ;)

Þessi saga hrífur mann svo sannarlega með sér, segir frá breytingum í Íran síðustu áratugi, kvennakúgun og áhrifum stríðs og bókstafstrúar. Sagan varpar líka ljósi á það að lífshamingjan er ekki endilega undir utanaðkomandi aðstæðum komin, hana er ekkert frekar að finna á friðartímum og oft getur jafnvel verið auðveldara að finna lífsþróttinn þegar á móti blæs.

Ég hef oft velt þessu fyrir mér eins og bara með sjálfa mig og aðra Íslendinga í svipuðum sporum og ég, við höfum í raun allt til alls, lífsbaráttan hér er engin lífsbarátta í orðsins fyllstu merkingu, sérstaklega ef við berum hana saman við þróunarlöndin eða baráttu þeirra sem búa á stríðshrjáðum svæðum.

Er sókn okkar í spennu, sjálfseyðingarhvöt þeirra sem leiðast út í eiturlyf, harkan og drápseðlið í viðskiptalífinu þar sem allt snýst um að drepa samkeppnina, lífsgæðakapphlaupið og eltingaleikur við gerviþarfir til að uppfylla gervivæntingar ekki bara okkar þörf fyrir einhverskonar stríð? okkar leit að tilgangi, einhverju til að berjast fyrir?

En þó spennan veiti okkur vellíðan rétt á meðan við erum á brúninni, rétt á meðan adrenalínið er enn að pumpast út í blóðið og við hættum okkur aðeins lengra, þá er sú sigurvíma ekki varanleg. Svo þegar öllu er á botninn hvolft þá komumst við kannski að því eftir alla leitina að lífshamingjuna er ekki að finna í utanaðkomandi aðstæðum – en við áttum okkur kannski ekki á þessu fyrr en við höfum reynt hvort tveggja og lítum til baka.

Jahérna.... bingó... lausnin er fundin... ég hef fundið leiðina að lífshamingjunni hér og nú... við þurfum að hætta að leita hennar í veraldlegum áþreifanlegum hlutum og leita þess í stað inná við ;)

Já ég er með þetta allt á hreinu – eftirleikurinn hlýtur að vera léttur úr þessu :)

Góðar stundir

Nýbakaður íbúðareigandi :)

Já, ég er nú formlega orðin íbúðareigandi, þ.e. ég og bankinn réttara sagt :)Pínkulítil og sæt risíbúð akkúrat í stíl við mig - orðin mín :)

Þetta er auðvitað pínu skerí, sérstaklega í ljósi forsíðufréttar Fréttablaðsins í gær - en ekki er leigumarkaðurinn neitt kræsilegri og svona íbúð ekki á hverju strái - það er kominn tími á þetta :)

miðvikudagur, 30. janúar 2008

Með allt niðrum sig í NÁÐHÚSI Reykjavíkur

Þráinn Bertelsson er orðheppinn að vanda í bakþönkum sínum á baksíðu Fréttablaðsins á mánudaginn en hann gerir þar skrípaleikinn í Ráðhúsinu að umtalsefni sínu.

Hann gerir góðlátlegt grín að sófavæðingu samfélagsins og bendir á skoplegan hátt á fáránleika umræðunnar um að mótmælin í Ráðhúsinu hafi verið ofbeldi og aðför að lýðræðinu og svo slaufar hann með þessu:

Leiðtogar almennings í Ráðhúsinu eiga rétt á að fá að vera í næði fyrir borgarbúum. Ráðhúsið er þeirra náðhús.(Náðhús er staður þar sem fólk á heimtingu á að vera í friði með allt niðrum sig).

Snillingur :)

Þreytt umræða en þörf vegna vanhæfi fjölmiðla!
Ég get rétt ímyndað mér að margir séu orðinir nokkuð þreyttir á þessari umræðu og ef til vill er húmorinn besta leiðin til að nálgast þetta mál núorðið þar sem það stendur ekki steinn undir steini í umræðunni lengur. Sjálfhverfa íslenskra fjölmiðla kemur í veg fyrir að þeir rýni í staðreyndir málsins, Mogginn fer þar fremstur í flokki með Styrmi við stjórn með sína strámenn og moldarský. Sjálfstæðismenn og stuðningsmenn hins nýmyndaða meirihluta hafa engan málstað að verja svo þeir, líkt og Mogginn, keppast við að draga athyglina frá kjarna málsins með gervirökum eins og þeim að væla yfir því hvurslags ofbeldi og aðför að lýðræðinu mótmælin voru - eins og lýðræðið snúist ekki um neitt bitastæðara en fundarsköp Hönnu Birnu.

Þegar strámennirnir hafa verið felldir og vælinu, biturleikanum og hitanum hefur verið skolað burtu þá stendur eftir sú staðreynd að kjörnir fulltrúar stóðu sig ekki í stykkinu, gleymdu að hafa hag borgarbúa að leiðarljósi í óðagoti og eiginhagsmunapoti. Eftir standa borgarbúar algjörlega valdalausir, ekki bjóða sveitastjórnarlögin uppá kosningar á ný ef allt fer á verri veg og við okkur blasir stjórnarkreppa, reglur um borgarstórn eru ónákvæmar og skilja eftir mikinn vafa í núverandi stöðu þar sem varamaður borgarstjóra styður ekki meirihlutann - stjórnsýsla Reykvíkinga er veik!

Vantar öryggisventil
Sú spurning vaknar óneitanlega hvort ekki ætti að tryggja borgurum fleiri úrræði til að tempra vald stjórnvalda ef þörf er á. Hvort ekki ætti að vera svipaður öryggisventill á sveitastjórnarstigi og er í landsmálunum svo að hægt sé að blása til nýrra kosninga ef stjórnsýslan er óstarfhæf og færa þannig valdið á ný til uppsprettunnar ef kjörnir fulltrúar misbeita því eða eru ekki færir um að mynda starfhæfa stjórn. Við höfum slíkan öryggisventil, málskotsrétt forseta, í landsmálunum og umræður í stjórnarskrárnefnd hafa jafnvel verið á þá leið að réttast væri að bæta þar við tóli í fang kjósenda, þ.e. að þeir geti sjálfir blásið til nýrra kosninga ef nógu stór hluti þeirra sækist eftir því.

Tjáningarfrelsið er eina vopnið sem fólk hefur í dag til að tempra vald stjórnvalda og koma á framfæri óánægju sinni. Ef kjörnir fulltrúar misnota vald sitt og kasta lýðræðislegum vinnubrögðum fyrir róðann þá er það okkar skylda að láta í okkur heyra. Lýðræðisleg vinnubrögð eiga að einkennast af samræðum og samvinnu kjörinna fulltrúa, gegnsærri, upplýstri og faglegri ákvarðanatöku. Þessi gildi hafa öll verið þverbrotin endurtekið af borgarfulltrúum Sjálfstæðismanna á þessu kjörtímabili, sem og Ólafi F og Binga. En þær staðreyndir ætla ég ekki að reka hér, það væri efni í heila ritgerð.

Vildi óska að þau hættu þessu rugli!
Ég vildi glöð leggja þetta mál á hilluna og óska nýjum meirihluta velfarnaðar þar sem borgarbúar þurfa einmitt verulega á því að halda að nú sé hafist handa við að vinna að hag þeirra. En það er bara erfitt þar sem nýr meirihluti heldur áfram að klúðra, viðist ekki læra af reynslunni. Þeir virðast enn við sama heygarðshornið, sama fljótfærni, óðagot, óvandvirkni og ófagmennska heldur áfram að einkenna verk þeirra. Eins og t.a.m. skipanir þeirra í barnaverndarnefnd, en þessi nefnd heldur utan um mjög viðkvæm mál og því þarf sérstaklega að vanda til skipana í hana.

Ég er ansi hrædd um að ef fyrirtæki í samkeppni á markaði, af svipaðri stærðargráðu og Reykjavíkurborg, myndi viðhafa önnur eins vinnubrögð og Sjálfstæðismenn hafa sýnt í borginni það sem af er þessa kjörtímabils - þá liði ekki á löngu áður en það myndi heltast úr lestinni og stefna í þrot.

Aftur til fortíðar
Það er leitt að borgarbúar sitji uppi með Gamla góða Villa með sín fornfálegu vinnubrögð. Framtíðinni er frestað með því að negla niður flugvöllinn í Vatnsmýrinni, velferðin sett á bið og hörðu málin tekin við - velferðarmálin eru bara auka. Mál nr. 1 og 2 á forgangslista þeirra eru skipulagsmál meðan mannekla gerir það að verkum að vart er hægt að halda uppi nærþjónustu borgarinnar og það getur hægt all verulega á hjólum atvinnulífisins í borginni. Ekki höfum við efni á að það hægi á þar sem þetta eru viðkvæmir tímar í efnahagsmálum, kjaramningar eru lausir og óróleiki á fjármálamörkuðum er mikið áhyggjuefni.

En ég ætla að reyna að vera bjartsýn, vekja í mér Pollýönnuna - minnihlutinn mun standa vaktina og það eru ekki nema rúm 2 ár í næstu kosningar - how low can they go?

þriðjudagur, 29. janúar 2008

Styrmir býr til strámann...

Má til með að vekja athygli á þessari grein, Styrmir býr til strámann, ef hún hefur farið framhjá einhverjum!

mánudagur, 28. janúar 2008

Ólafur sjálfur haldinn verstu fordómunum?

Ég var að horfa á Mannamál frá því í gær þar sem Ólafur F var viðmælandi Sigmundar Ernis. Þar ræddi Ólafur atburði síðustu viku en þegar röðin kom að veikindum hans stakk það mig að hann virtist hræddur við að viðrukenna þunglyndi/geðveiki og sagðist aðeins hafi verið "niðurdreginn" og fleira í þeim dúr.

Þetta er svo sem svipuð lína og Ólafur hefur verið með alla vikuna en ástæðan fyrir þessum skrifum mínum er frábært innlegg sem Harpa nokkur kom með í þessa umræðu, þar sem hún lýsir því á bloggi sínu hvernig þessi orð hans, og fleiri sem hann hefur látið falla, horfa við þeim sem sjálfir glíma við geðsjúkdóma.

Ólafur vælir og vælir yfir þeim fordómum sem hann mætir en er sjálfur uppvís af verstu fordómunum!

Ég trúi því að sú gagnrýnisalda sem yfir hann hefur gengið sé ekki fyrir geðsýkina heldur fyrst og fremst þau vinnubrögð og óheilindi sem hann viðhafði - þó Mogginn og fleiri viriðst vilja snúa því á þann veg. En með því að halda áfram að fara í kringum sannleikann um geðheilsu sína, eins og hún sé svo skammarleg að ekki megi ræða hana, þá skaðar hann ekki aðeins eigin trúverðugleika heldur gerir öðrum geðsjúkum óleik - ótrúlegt af manninum verandi sjálfur læknir, hann ætti nú að vita betur!

Það er auðvitað staðreind að geðsjúkir hafa í gegnum tíðina mætt miklum fordómum í samfélaginu en ég held að það horfi allt til betri vegar, að þeir séu ekki það tabú sem þeir voru undir lok síðustu aldar, viðhorf Ólafs eru viðhorf gamla tímans - eins og einnig á við um megnið af hans pólitísku skoðunum, en það er önnur Ella :) Þetta er eflaust því að þakka að fleiri og fleiri dæmi eru um að opinberar manneskjur tali opinskátt um geðheilsu sína án þess að það þyki neitt tiltöku mál. Ekki var Sigursteini Mássyni, fyrrverandi formanni Öryrkjabandalagsins, t.a.m. vantreyst eftir að hann steig fram og talaði opinskátt um sína geðsýki - það er frekar að það hafi verið á hinn veginn, að hann hafi vaxið í virðingu. Það er því afturför að jafn áhrifamikill maður og borgarstjór Reykjavíkur komi fram með þessum hætti.

En þetta á kannski bara eftir að leiða eitthvað gott af sér, allt of algegnt er að fólk leiti sér ekki hjálpar vegna geðrænna vandkvæða fyrr en allt of seint eða þegar komið er í óefni, einmitt vegna þessa - eigin fordóma - fyrsta skrefið í átt til bata er einmitt að yfirstíga þá, til að geta svo mætt sjúkdómnum sjálfum.

Eða eins og á við um svo ótalmargt í þessu lífi - stærsta hindrunin sem við mætum erum við sjálf :)

sunnudagur, 27. janúar 2008

Íslensk kvikmyndagerð á flugi :)

Ég var að horfa á Pressuna, nýja íslenska spennuþáttinn á Stöð 2, frábær þáttur sem kemur mér á óvart í hverri viku með því að toppa sig. Virkilega vel gerður, vel leikinn, skemmtilegur, heldur manni spenntum og er í senn ágætis þjóðfélagsspegill.

Tekið er á siðferðsilegum spruningum sem mikið hafa verið í umræðunni hér síðustu ár, sígildir árekstrar tjáningarfrelsis og friðhelgi einkalífsins, hvar mörk liggja, hlutverk fjölmiðla og hversu langt þeir geta gengið án þess að fara yfir strikið.

Málefni fjölskyldunnar fléttast líka skemmtilega inní þáttinn, aðal söguhetjan er útivinnandi einstæð móðir, kvenkyns hvunndagshetja, faðirinn hálf vanhæfur bóhem, einelti og flóknar fjölskyldur, að ógleymdu siðferði í viðskiptum, hvítflibbabrot, svik, morð og allur pakkinn ;)

Foreldrar mínir geta því glaðst yfir því að fá mig að minnstakosti í vikulega heimsókn á sunnudagskvöldum í vetur :)

Það virðist vera mikil mikil framför og gróska í íslenskri kvikmyndagerð um þessar mundir og Stöð 2 er vissulega að leggja sitt lóð á vogaskálarnar og á gott hrós skilið!

*******

Ég fór líka á Brúðgumann í síðustu viku, hún er frábær einu orði sagt, yndislegt sögusviðið sem annars vegar er í Grjótaþorpinu og hins vegar í Flatey - yndislega fallegt, ég var næstum flutt til Flateyjar í huganum, fannst vel koma til greina að flýja skarkalann, sinna listinni og njóta þess að velta mér uppúr morgundögginni á Jónsmessunótt :)

Þessi mynd er vel gerð, vel leikin, fyndin og alvarleg í senn. Tónlistin kórónaði svo verkið, gömulu og ný íslensk dægurlög klædd í nýjan búning - blanda sem getur ekki klikkað.

Þessi mynd má einfaldlega ekki fara framhjá þér :)

Þá á ég bara eftir að skella mér á leikritið sem ég hef heyrt góða hluti um.

fimmtudagur, 24. janúar 2008

Látum í okkur heyra!!

















Stöðvum ruglið í Reykjavík:
Yfirlýsing frá ungliðahreyfingum "Tjarnarkvartettsins"

Ungliðahreyfingar Samfylkingar, Vinstri grænna, Framsóknar og ungir
stuðningsmenn Margrétar Sverrisdóttur ítreka mikilvægi samstöðu
félagshyggjuaflanna í borginni og hvetja þau til þess að sameinast gegn
upplausn í borgarstjórn Reykjavíkur út kjörtímabilið. Þessi samstaða er
lykilatriði í því að úthýsa ruglinu úr ráðhúsinu.

Komið hefur í ljós að þessi skyndilegu og ástæðulausu umskipti byggja ekki á
málefnaágreiningi heldur eru til komin vegna þess að sjálfstæðismenn í
borgarstjórn eru tilbúnir að gera allt sem þarf til að ná aftur völdum eftir að
hafa hrökklast frá vegna hneykslismála.

Nýr meirihluti verður auk þess óstarfhæfur vegna ósamstöðu meðal
Sjálfstæðismanna og manneklu innan klofins F-lista sem eykur enn á
óstöðugleikann í stjórnkerfi Reykjavíkur.

Reykvíkingar eiga betra skilið en að borgarstjórn þeirra leysist upp í
baktjaldamakk og valdatafl. Nýr meirihluti var augljóslega myndaður á röngum
forsendum og enn er hægt að hætta við. Ungliðahreyfingarnar hvetja alla sem
mögulega geta til þess að mæta á mótmæli Reykvíkinga fyrir framan ráðhúsið,
klukkan 11.45 á morgun fimmtudag, og koma skoðun sinni á þessu athæfi á
framfæri áður en fundur borgarstjórnar hefst.

miðvikudagur, 23. janúar 2008

Yfirskrift nýs meirihluta öfugmæli!

Jahérna, þrátt fyrir annir þá get ég nú ekki annað en hripað niður nokkur orð um sviptingar í borgarstjórn Reykvíkinga þessa dagana. Við í UJR ályktuðum líka um málið í gær og má sjá ályktunina hér :)

Nýr meirihluti hefur litið dagsins ljós... eða hvað? er hann starfhæfur? Það er stóra spurningin.
Yfirskrift málefnasamnings nýs meirihluta er velferð og öryggi... Öryggi fyrir hverja? Það er ýmislegt hægt að segja um þennan nýmyndaða meirihluta og Ólaf Eff en ég held að öryggi sé ekki það sem kemur fólki fyrst í hug. Meirihluti sem stendur og fellur á því hvort nýr borgarstjóri, sem er nýsnúinn aftur úr veikindaleyfi sem varði á annað ár, mæti í vinnuna uppá hvern einasta dag - við skulum bara vona að hann verði ekki veðurteptur eða fái í magann hvað þá meir.

Nei það er því miður augljóst að hagur borgarbúa er ekki það sem drífur þessa kjörnu fulltrúa áfram heldur eiginhagsmunir - enn og aftur! Því eins og alþjóð man þá er þetta ekki í fyrsta sinn sem borgarfulltrúar Sjálfstæðismanna í borginni gambla með vald sitt og stefna stöðugleika borgarinnar í hættu blindaðir af eiginhagsmunum. Það sem virðist skipta þá öllu máli er að troða hina persónulegu framabraut, hefndir, stólar og völd.

Ég hef af þessu verulegar áhyggjur fyrir hönd borgarbúa og finnst algjörlega óviðundandi að stjórnmálamenn, sem eru kosnir sem fulltrúar almennings til að gæta hagsmuna þeirra, bjóði kjósendum sínum upp á aðra eins óvissu og óöryggi. Á tímum sem þessum þar sem kjarasamningar eru lausir, fjárhagslegur óróleiki ríkir og erfitt er að halda uppi nausynlegustu nærþjónustinn sökum manneklu þá er stöðuleiki í stjórnsýslunni sérstaklega mikilvægur. Margir spá þessum meirihluta stuttum líftíma en það er ekkert grín fyrir borgarbúa ef sú spá reynist rétt því ef þetta fellur um sjálft sig og ekki tekst að mynda starfhæfan meirihluta þá er ekki einu sinni mögulegt að boða til nýrra kosninga líkt og hægt væri ef um landsmálin væri um að ræða.

Eitt er víst að tiltrú almennings á stjórnsýslunni og stjórnmálamönnum vex ekki við þetta og yfirskrift nýs meirihluta er vægast sagt öfugmæli!

Það verður forvitinlegt að sjá skoðanakannanir um ánægju almennings með þessi skipti, því þó myndun fráfarandi meirihluta hafi einnig borði skjótt að og framganga Binga hafi verið umdeild virtust Reykvíkingar samt sáttir við niðurstöðuna - en um 58% studdu þann meirihluta í skoðanakönnunum.

Ég er ekkert svo viss um að einu sinni Sjálfstæðismenn styðji þennan meirihluta. Mínir heimildarmenn innan Ungra Sjálfstæðismanna hörmuðu ekki brotthvarf Villa úr borgarstjórnarstólnum á sínum tíma þar sem hann var þeim alls ekki að skapi. Þeir sögðu Villa gamaldags stjórnmálamann, útbrunninn, íhaldssaman, kerfiskall sem færði ráðhúsið aftur um tugi ára hvað vinnubrögð og stjórnarhætti varðaði og að hann væri ekki Sjálfstæðismaður fyrir fimmaura! Þeim fannst því Dagur skárri kostur ef eitthvað var, hann myndi að minnstakosti færa stjórnsýsluna og vinnubrögðin í ráðuneytinu til nútímans á ný.

En nú sitja þeir greyin uppi með Gamla góða Villa á ný og fá að auki annan og ekki síður íhaldssamari furðufugl í kaupbæti - Ólaf Eff, en þeir hafa starfað saman í borgarstjórn í yfir 20 ár - eiga það að vera meðmæli???

Margir ungir Sjálfstæðismenn áttu erfitt með að berjast af sannfæringu fyrir Sjálfstæðisflokkinn í síðustu borgarstjórnarkosningum sökum þessa og ég efast um að það verið neitt skárra í þeim næstu með skrípaleiki þessa vetrar og þennan meirihluta á bakinu.

Jæja, við eigum nú eftir að sjá hvernig þetta fer allt saman, hvort Ólafi takist að mæta til vinnu og manna nefndir sínar og ráð, hann hefur víst ekki úr miklu að moða hann getur auðvitað setið sjálfur í forsvari í þessum ráðum þótt óeðlilegt sé og dóttir hans getur ef til vill stytt fæðingarorlof sitt og setið sem nefndarmaður í nokkrum nefndum.

********

Það verður fundur um málið í Samfylkingarhúsinu að Hallveigarstíg í kvöld kl. 20:30 og verður áhugavert að heyra hvað Dagur hefur um stöðuna að segja :)

********

Svo hvet ég alla sem misbýður þessi vinnubrögð til að skrifa undir þennan undirskirftalista og mæta í ráðhúsið á morgun, fimmtudag kl. 11:45 og láta í sér heyra!

þriðjudagur, 15. janúar 2008

Leiðin að bættu menntakerfi?

Þorgerður Katrín, menntamálaráðherra lagði fram nú á haustþingi mjög ítarleg frumvörp til breytingar á íslenska skólakerfinu. Hún segir að við samningu þessara frumvarpa um leikskóla, grunnskóla og framhaldsskóla hafi verið leitast við að horfa til þessara þriggja skólastiga sem heildar, auka samræmi og skapa svigrúm jafnt innan sem milli skólastiganna til þess að mæta breytilegum þörfum skólabarna.

Mun þetta færa okkur betra menntakerfi?
Mikil vinna hefur farið í undirbúning þessara frumvarpa á síðustu árum, mikið fundað, fleiri hundrað umsagnir fengnar, leitað samanburðar við önnur lönd ofl., en munu þessar breytingar færa okkur betri skóla? Það er eflaust margt gott í þessum frumvörpum eins og fögur fyrirheit um samþætting skólastiga, bætta menntun kennara, að dregið sé úr prófamiðun og miðstýringu, einstaklingsmiðaðar og að kostnaður af skyldunámi sé nemendum að kostnaðarlausu.

En hversu langt fleyta þessar breytingar okkur? eru þetta helstu vandamál menntakerfisins í núverandi mynd?

Engin lausn á helsta vandamáli íslenska menntakerfisins!
Ég er ansi hrædd um að þau vandamál sem á er tekið í þessum frumvörpum séu smávægileg í samanburði við áhrif mannekluvanda allra skólastiga á gæði menntunarinnar sem og kulnun og flótta hæfra kennara og uppaldenda úr stéttinni. Lagt er til að kennaranámið verði lengt, margir fagna því og álykta svo að það tryggi hækkun launa og auki aðsókn kennara aftur í stéttina en aðrir telja að sú aðgerð geti verið tvíbent.

Guðbjörg R. Þórisdóttir bendir einmitt á það í grein sinni í Morgunblaðinu í gær, þann 14.01.08, og segir að ef haldið verði áfram að leyfa ráðningar leiðbeinenda í störf grunnskólakennara samhliða því að auka menntunarkröfur kennara til muna sé verið að stuðla að gengisfellingu kennarastarfsins.

Hækkun launa aðal málið!
Ég vil nú kannski ekki ganga jafn langt og Guðbjörg en ég get tekið undir að auknum kröfum verði að fylgja fleira og helst af öllu veruleg hækkun launa til að þessar auknu kröfur skili sér í betra starfi. Þá erum við loks komin að kjarna málsins að mínu mati, LAUNUNUM, við verðum að fara að horfast í augu við það að ef við viljum bæta menntakerfið þá verðum við að gera því kleift að keppast um hæfsta stafsfólkið. Kennarar búa yfir mikilli stjórnunarreynslu og eru því eftirsóttir starfskraftar í hin ýmsu störf. Eins og staðan er í dag á menntakerfið ekki séns í markaðsöflin í þessum efnum, það heufr nær engan svegjanleika til að hygla þeim sem skara framúr í starfi og launin eru yfir það heila allt of lág. Staðreyndin er sú að þrátt fyrir mikla ásókn í kennaranám virðist framboð umsókna til leik-, grunn- og framhaldsskóla ekki aukast í sama mæli.

Hvers virði er uppeldi og menntun komandi kynslóða?
Viljum við að komandi kynslóðir séu mótaðar af afgöngum markaðsaflanna og ófaglærðum starfsmönnum í bland við einstaka hugsjónamanneskju sem býr svo vel að geta/vilja látið sig hafa kennaralaunin? Þetta er kannski svolítið ýkt mynd sem ég dreg upp en samt ekki svo fjærri sanni. Ég var til að mynda aðeins 19 ára og nýskriðin uppúr menntaskóla þegar ég var ráðin sem íþróttakennari 1.-10. bekkjar í grunnskóla hér á höfuðborgarsvæðinu og var falið ári seinna, eða 20 ára, að starfa sem umsjónakennari 8. bekkjar og kenndi að auki nokkur bókleg fög. Án þess að gera lítið úr eigin starfsframlagi á þessum tíma þá finnst mér þetta ekki viðunandi ástand og þess ber að geta að ástandið hér á höfuðborgarsvæðinu er þó skárri en úti á landi.

Ef Ísland ætlar að halda sér í fremstu röð eða að minnsta kosti verja núverandi stöðu þá verðum við að snúa þessu við, gera menntastofnunum kleift að bjóða svo vel að mannauðurinn keppi um stöður þess en ekki öfugt. Ég held að kennarastétt uppfull af eldmóði og starfsánægju sé leiðin að bættu menntakerfi :)



Annað kvöld boða Ungir Jafnaðarmenn og Samfylkingarfélagið í Reykjavík til opins fundar um frumvörp menntamálaráðherra um breytingar á skólakerfinu. Fundurinn verður haldinn að Hallveigarstíg 1, kl. 20:30 og eru allir velkomnir.

Þetta er einstaklega gott tækifæri fyrir fólk sem lætur sig þessi mál varða til að hafa áhrif á málin áður en þau verða tekin til umræðu og atkvæðagreiðslu í þinginu. Þær Katrín Júlíusdóttir þingkona og Oddný Sturludóttir munu vera með framsögu og svo verður tími fyrir opnar spurningar og lýðræðislegar umræður :)

Ég hlakka til að sjá ykkur sem flest :)

mánudagur, 14. janúar 2008

Stemning á flokksstjórnarfundi

Helgin að baki og kominn mánudagur á ný, rútínan að slípast eftir jólaóregluna - eins og jólafríið er nú notalegt þá finnst mér alltaf jafn gott þegar allt fellur í fastar skorður á ný :)

Ég sat flokkstjórnarfund Samfylkingarinnar nú um helgina, þetta var virkilega skemmtilegur fundur og vel mættur en um 100 manns voru mætt í Hlégarð kl. 9 á laugardagsmorgni til að taka þátt í nefndarstörfum málefnanefnda, vel yfir 200 manns voru á fundinum þegar best lét. Það var mikill stemning og kraftur í fólki enda ekki nema von þar sem nú eru spennandi tímar fyrir Samfylkinguna sem fær nú í fyrsta sinn tækifæri til að sýna styrk sinn í verki í ríkisstjórn og er á sama tíma í meirihluta víða um land í sveitastjórnum. Stjórnarsamstarfið fer vel af stað og á þessu hálfa ári sem af er stjórnartíð þessarar ríkisstjórnar hefur nú þegar um 70% af verkum stjórnarsáttmálans verið komið á framkvæmdarstig.

Það var virkilega gaman að heyra framsögur þeirra Ingibjargar og Dags, þau fögnuðu árangri Samfylkingarinnar á síðasta ári en hún hefur náð því markmiði sínu að komast til áhrifa. Dagur benti á að þó við hefðum komið flokknum þangað sem við ætluðum okkur þá væri aðal verkið eftir, baráttan fyrir því að koma Íslandi á þann stað sem við viljum sjá það og að við yrðum að vera óþolinmóð í garð úrbóta og koma stefnumálum Samfylkingarinnar í framkvæmd.

Ingibjörg talaði um tvö stór mál sem við stæðum frammi fyrir nú og yrði að leysa, staða kjaramála á almennum vinnu markaði og óróleiki á fjármálamarkaði. Degi var einnig tíðrætt um kjaramálin sem mikilvægt er að greiða úr og jafna hlut þeirra sem verst hafa það. Þau töldu bæði koma til greina að grípa til stjórnvaldsaðgerða í þeim málum og að samvinna verkalýðsfélaga og stjórnvalda væri mikilvæg. Breytingar á húsnæðismálum gætu spilað stóran þátt og kæmi þá til greina að nýta hugmyndir úr nefnd Jóhönnu sem vinnur nú að því að finna lausnir á þeim málum.

Það var auðvitað ýmislegt fleira rætt og virkilega skemmtilegt að hlusta á ráðherra sitja fyrir svörum eftir að fundinum var lokað fyrir fjölmiðlum, öll spjót beindust að Kristjáni Möller líkt og á síðasta fundi en þau mál sem stendur hvað mestur styr um þessi misserin heyra flest undir hann, þ.e. Sundabraut, Reykjavíkurflugvöllur og svo eru Sveitastjórnarmálin að auki komin undir samgönguráðherra og þar með kjaramálin, tekjuskipting, manneklumálin ofl.ofl. svo voru orkumálin greinilega enn ofarlega í hugum fólks og verður því áhugavert að fylgjast með nýja frumvarpinu hans Össurar.